De beelden in mijn bevallingsverhaal zijn gemaakt door Marlies Roemen Fotografie ♥Het betreft een kleine selectie beelden, niet de complete geboortereportage. Veel leesplezier!
Op dinsdag 7 juni werd ik s ’ochtends om 6.30 uur wakker met krampen in mijn buik. Oh weer oefenweeën dacht ik..
De weeën kwamen ongeveer om de 15 minuten. Dit had ik al vaker meegemaakt, dan kwamen er een stuk of 5 weeën met een tussenpozen van +/- 15 minuten en zwakten daarna weer af. Maar dit keer hielden de weeën aan dus besloot ik Boy een appje te sturen om hem hiervan op de hoogte te stellen. Boy was aan het werken in Belfeld, dat is +/- 45 minuten rijden naar Landhorst.
Even later besloot ik de weeën te timen met een app om te kijken hoe frequent de weeën nu echt waren. Tussendoor was ik druk bezig met het opruimen en stofzuigen van het huis. Ik had net een nieuwe stofzuiger besteld en wilde deze dolgraag uitproberen. Tussen het stofzuigen door moest ik regelmatig stoppen om even een wee weg te puffen. Na het stofzuigen besloot ik een douche te nemen, om te kijken of de weeën dan zouden aanhouden. Je hoort vaak dat weeën dan weer afnemen door de warmte van de douche, maar de weeën hielden aan. Ook was ik toch wel benieuwd of ik al iets van ontsluiting zou hebben. En daar leek het wel op, het voelde duidelijk als een hoofdje. Maar aangezien ik geen verloskundige ben twijfelde ik hier wel over.
Ik zocht nog even de richtlijnen voor het ‘’wanneer bellen’’ van de verloskundige op online. Ik besloot dat het tijd was om de verloskundige te bellen. Maar dit lukt helaas niet omdat mijn provider een storing had op dat moment. Boy besloot om van zijn werk naar huis te komen. Ondertussen had ik Marlies, onze geboortefotograaf, op de hoogte gesteld van de situatie. Zij besloot niet langer af te wachten en onze kant op te komen.
Nadat Boy thuis was en de telefoon van de buurman was gaan halen belde we de verloskundige. Ze kwam graag even langs en zou om 11.30 uur bij ons zijn.
Eenmaal bij ons aangekomen wilde ze graag een inwendig onderzoek doen om te kijken hoe het ervoor stond. Ik zat op dat moment op 4 cm ontsluiting en de verloskundige gaf ook aan dat wat ik voelde duidelijk haar hoofdje was. Ik was erg blij om dit te horen. We besloten dat de verloskundige weer even zou gaan en om 14.30 uur terug zou komen.
Om 12.30 uur arriveerde Marlies bij ons. Ze ging rustig beneden aan de eettafel werken. Ik ging in bad omdat ik Emily de hele ochtend nog niet had voelen bewegen. De verloskundige gaf aan dat ik haar wel had moeten voelen. En als dit in bad niet zou veranderen we even naar het ziekenhuis zouden moeten voor een CTG scan. Toen ik in bad zat voelde ik haar wel een paar keer goed bewegen, dit luchtte enorm op. De intensiteit van de weeën nam toe. Maar de frequentie van de weeën bleef op ongeveer 1 wee per 5 minuten.
Toen de verloskundige rond half 3 terugkwam werd er weer een inwendig onderzoek gedaan. Ik zat op dat moment nog steeds op 4 cm ontsluiting. We besloten te strippen om het geboortekanaal iets vrijer te maken en de bevalling nog een handje op weg te helpen.
De verloskundige ging weer weg en zou rond 17.00 uur terugkomen. De weeën namen toe, vooral in intensiteit. De frequentie bleef een beetje hetzelfde. In die tussentijd heb ik vooral een beetje beneden gezeten met Marlies en de weeën weg gepuft op de bank. Om 17.00 uur schoof Boy de lasagne in de oven want we hadden inmiddels best honger gekregen.
Om 17.15 uur kwam de verloskundige weer om te controleren hoe het ging. Ze gaf aan dat ze liever geen inwendig onderzoek wilde doen aangezien ik er nog te rustig bijzat. Ze geloofde niet dat ik iets gevorderd zou zijn op dat moment. Hier baalde ik enorm van, ik zag het op dat moment somber in en realiseerde me dat het wel eens een lange bevalling kon gaan worden. We besloten dat de verloskundige over 2 uurtjes weer terug zou komen. Maar op het moment dat dat besluit werd genomen kreeg ik ineens veel meer weeën. Ook werden ze plotseling een stuk pijnlijker. De verloskundige moest naar een andere mama voor een spoed afspraak maar de verloskundige in opleiding bleef bij mij.
Al snel werd ik enorm misselijk en moest ik meerdere keren achter elkaar braken. Ik wist niet goed hoe ik de weeën op kon vangen en lag met een kussen voorovergebogen op de grond. Alleen in die houding kon ik de weeën enigszins onder controle houden. Ik wilde graag in bad. Maar de vk in opleiding advieseerde mij nog even te wachten aangezien het warme water zijn pijnstillende werking verliest als je er te lang in zit. Maar ik stond erop in bad te willen dus werd het bad gevuld. Nog voor het bad helemaal vol was besloot ik er in te gaan. Dit was zo fijn! Het warme water tegen mijn buik zorgde echt voor verlichting van de pijn. Al snel kreeg ik persweeën. Ik had een enorm drukgevoel, maar moest de weeën nog wegpuffen en nog geen druk mee geven aangezien ze nog niet wisten of ik al volledige ontsluiting had.
De persweeën bleven komen, zonder tussenpoze. Gelukkig kwam op dat moment de vk terug met de tas vol spullen. Eindelijk mocht ik meegeven aan de persweeën en binnen 14 minuten persen is Emily geboren. De verloskundige pakte Emily aan en gaf haar onderwater aan mij door. Aangezien ik op handen en knieen wilde bevallen. Ik bekeek haar goed toen ze nog onder water zat. Ze keek me recht in mijn ogen aan. Ik kon het niet laten haar diep in mijn armen te sluiten. Een enorme opluchting volgde. Ik voelde me intens gelukkig, I DID IT!
Na ons huid op huid moment werd ook de placenta in bad geboren. Nog verbonden met Emily, halve lotus. We lieten de placenta rustig uitkloppen en toen deze eenmaal uitgeklopt was mocht Boy de navelstreng doorknippen.
Dat deed hij super goed, hij was zo trots! Emily werd in droge doeken gewikkeld en Boy mocht haar vasthouden zodat ze mij uit bad konden helpen.
Ik werd naar het bed begeleid en kreeg Emily op mijn borst gelegd. Allerlei emoties stroomde door mijn lichaam, blijdschap, opluchting, en vooral verbazing. het moest echt nog even landen. Dat dit kleine wondertje echt ons kindje is. De verloskundige deed de controles waarna papa haar mocht aankleden. ondertussen werd ik gehecht. Hier zag ik al de hele zwangerschap tegen op, om gehecht te moeten worden. maar dit viel zo ontzettend mee! De kraamhulp had intussen al het bad opgeruimd en het bedje van Emily opgemaakt. En nog voor middernacht was iedereen weg, en lagen wij samen met Emily op bed♥